Week 9

Week 9

Deze week heb ik doorgebracht op het prachtige eiland Zanzibar aan te Tanzaniaanse kust.
Het is een paradijs met witte stranden en een azuurblauwe zee.

Ik heb vergeleken met mijn vorige verslagen maar weinig uitgevoerd deze week. Was ook de bedoeling want na dit weekje ontspannen ga ik terug naar huis.
Najoua en ik zijn donderdag wezen snorkelen. Ik heb veel mooie vissen gezien en mooie stranden. Het was een hele dag trip, in de middag aten we lunch op het strand en daarna zeilden we terug naar Zanzibar.

Dinsdag zijn we naar stone town geweest. De rit daarheen was een hele belevenis. We gingen met de dalah dalah, dit zij net als in Arusha busjes maar deze waren veel groter en geëxporteerd uit China (net als alle taxi auto's hier). Het was verschrikkelijk want het stonk ontzettend naar zwetende mensen en het was heel warm. Stone town is de grootste stad van Zanzibar en beschikt over een haven. Vroeger werden hier de slavenmarkten georganiseerd. Maar het was te warm om oude gebouwen en monumenten te gaan bekijken. Het was niet uit te houden in die drukte. Dus zijn we naar het strand gegaan..
We namen een busje vanaf stone town naar het strand. Het duurde heel lang voor we vertrokken en tot onze verbazing werd het busje met de minuut voller gestouwd.
Ondertussen probeerden verkopers ons water en nootjes te verkopen door het auto raam. We stonden midden in een markt, het was 1 grote chaos en bovendien waren wij de enige muzungu's in deze omgeving.
Tassen, etenswaren, een dode vis, levende kippen alles ging mee!
Toen gingen we eindelijk rijden.. Najoua viel in slaap en schrok af en toe wakker wanneer de kip, 1stoel achter ons, geluid begon te maken.

Wanneer ik in de auto zit en door de ramen de dorpen in kijk zie ik niks anders dan armoede. Mensen met oude vieze gescheurde kleren, rood van de aarde.
Oude fietsen waarop zij onvoorstelbaar veel vervoeren. Vrouwen die bladeren voor hun huis opvegen om vervolgens vuur mee te maken. Kinderen die de hele dag werken of water halen.
Ik moet dan vaak denken aan het filmpje van rtl-travel. Dit programma heeft een aflevering gemaakt over Zanzibar, je ziet de mooie witte stranden en de blauwe zee. Dan worden er een paar Belgische toeristen op het strand geïnterviewd. Er wordt hen de vraag gesteld; denken jullie dat de mensen het hier goed hebben op Zanzibar? 'Ja, ja, ik denk het wel. De mensen hebben het hier prima'.
Deze toeristen zitten op hun lui gat van een cocktail te genieten in de zo'n terwijl zij zich niet bewust zijn van het dualisme wat zich 2 meter verder, buiten de poorten van hun resort, afspeelt.
Toeristen kijken niet verder dan hun neus lang is, ze geloven verhalen uit de lonely planet en filmpjes van rtl-travel.
Als ik dan een tip mag geven: sla eens een Bos-atlas open voordat je op vakantie gaat!
En zoek op wat de gemiddelde leeftijdsverwachting is van het land waar je heen gaat, het gemiddelde inkomen, hoeveel mensen hebben toegang tot educatie? Bestaat er kinderarbeid in het land waar je heen gaat? Hoe groot is het verschil tussen arm en rijk? Welke ziektes heersen er in het land (ik zie hier regelmatig mensen op het strand rustig de straat honden aaien terwijl deze honden nooit zijn ingeënt tegen rabiës en dus levensgevaarlijk zijn) ? Wat voor soort regering is er aan de macht? Hoe corrupt is de regering ? Wat zin de normen en waarden van het land? Hoeveel dualisme kom je tegen?
Al deze vragen en nog 100 meer heb ik mijzelf moeten stellen voor ik naar Afrika toe ging.
Soms schaam ik mij echt voor de toeristen die ik tegen ben gekomen tijdens min reis. Deze week nog, ik liep door het plaatselijke dorpje hier om de hoek. Uit respect voor de mensen, hun geloof en cultuur, kleed ik mij bedekt.
En wat kom ik tegen? Letterlijk een groep badgasten!
In hun zwemkleding, amper een handdoek om zich heen geslagen lopen deze blanke mensen door het dorp. Ze bekijken de mensen en de huizen als een attractie..
Dat gaf voor mij de aanleiding om dit stukje te schrijven. Ik hoop dat jullie hier de volgende keer aan denken voor je op vakantie gaat!
Want elk land heeft zijn eigen geloof, cultuur, tradities , normen en waarden en overtuigingen.

Zaterdag zijn we wezen zwemmen met dolfijnen.
We reden om 6.30 uur weg, helemaal naar de andere kant van het eiland. Onderweg waren Najoua en ik grappen aan het maken over haaien en worst-case scenario die konden gebeuren. We kwamen aan bij een haven en stapten in een bootje.
We voeren wel 20 minuten de Indische oceaan op tot we dolfijnen zagen. De golven waren enorm en het water donker blauw. Toen we de dolfijnen zagen in de verte deden Najoua en ik snel onze snorkel outfit aan.
We kwamen dichterbij en toen gaf de bestuurder van de boot een seintje dat we konden gaan.
We doken het water in. Het was zo gaaf, ik heb ze echt van heel dicht bij gezien.
Er kwam een hele school aan en ik sprong voor ze in het water zodat ze mijn kant op kwamen zwemmen. Ik zag ze onder mij door zwemmen, soms bleven ze even op 1 plek rusten recht onder mij, maar meestal waren ze ook snel weer uit het zicht want ze zijn zo sterk en zwemmen zo snel!
Dan gingen we snel weer de boot in en voeren weer dichterbij om vervolgens weer het water in te springen. Ik kwam ongeveer op een afstand van 3 tot 4 meter met de dolfijnen.
Soms keken ze mij even aan en zwommen daarna weer verder. Zo gaaf was dat!
Wel heel spannend, je ziet ze namelijk niet heel ver in het water omdat het hele diep is. Dus je ziet ze boven water aankomen zwemmen en dan opeens zijn ze heel dichtbij. Een ervaring om nooit meer te vergeten.

De meeste dagen heb ik doorgebracht aan het strand. Hier ga ik in de ochtend al vroeg heen na het heerlijke ontbijt van vers fruit en brood dat we elke ochtend buiten opgediend krijgen. In de middag ga ik vaak bij het barretje achter ons verblijf chillen.
Het is een lokaal barretje met lokaal eten en muziek. Heerlijk ontspannen, ik kan hier soms zo een paar uur zitten zonder ook maar iets te doen.
Overdag is de zon te fel en is het erg fijn om hier de schaduw op te zoeken.
Meestal rond een uur of 5 ga ik weer richting het strand om te zwemmen en de zon onder te zien gaan. Najoua en ik dineren elke avond op het strand en gaan daarna vaak naar een beach party. Zoals je leest, het leven is hier hakuna matata.

Dinsdag middag vertrek ik naar huis, dat is ook wel weer fijn en met alle kerstdiners een goed vooruitzicht! Mijn reis zit er dan voor nu even op..
Maar reizen doet leven dus er komt zeker een vervolg!
Het was een geweldige ervaring, ik ben erg blij met alles wat ik heb meegemaakt en heb geleerd tijdens deze reis.

Bedankt allemaal voor het lezen van mijn blog en voor jullie reacties!!


Tot in Nederland,

Liefs Vera