Stage fysiotherapie 1e week

31-10

Vandaag mijn derde ochtend stage gehad.
Deze ochtend veel dingen gezien en ook geleerd over mijzelf.

Eerst een korte introductie over mijn stage.

Op maandag en vrijdag gaan wij als fysio's langs de patiënt om te kijken of ze fysiotherapie nodig hebben.
Op dinsdag en donderdag behandelen we patiënten in een oefen 'ruimte'. En op woensdag gaan we met alle doktoren, jawel 14 man, van bed naar bed!
De werkuren van de fysio's zijn van 8.30 tot 12.30.
Dat zijn ook de tijden dat Shalina en ik 5 dagen in de week aanwezig zijn.
Dus vandaag was onze eerste dag om als fysio's langs de patiënten te gaan (omdat we maandag en dinsdag wat oponthoud hadden) (zie vorig reisverhaal).

Fysiotherapie onder het 5de levensjaar en boven het 60ste levensjaar is gratis voor mensen die geen naasten familieleden hebben. Als je het wel kan betalen moet je dat wel doen(ook al heb je geen familieleden).

Wat houd dit dan in op maandag en vrijdag? (Dit verhaal gaat over de patiënten die ik vrijdag heb gezien).
Mensen die hun been gebroken hebben ( onder of boven, of allebei) liggen met z'n allen in 1 zaal. Zij hebben de opdracht gekregen om een aantal keer per dag oefeningen te doen voor de doorbloeding en het bevorderen van het aangedane gebied. Deze oefening houd in: maak een dorsaal en plantairflexie met je voet en extendeer hierbij je knie (tenen naar je toe en van je af). De fysio checkt door te vragen of iedereen zijn oefeningen al heeft gedaan en hoe vaak.

Als mensen hier een fractuur hebben en geen geld bezitten hebben ze behoorlijk pech. Operaties met interne fixaties zijn te duur voor hen. Daarom wordt er een lange pin ingebracht in de tibia(onder de knie, in het frontale vlak). Hieraan hangt een gewicht(..% van het lichaamsgewicht).
Dit gewicht zorgt ervoor dat het bot zich weer enigzins in de juiste richting gaat verplaatsen en hopelijk daar consolideert.
Als deze patiënten binnen komen wordt er een röntgen foto gemaakt van de fractuur en na 6 weken met een gewicht op bed liggen opnieuw een foto (geen idee hoeveel beweging deze mensen hebben in die 6 weken, nog eens na vragen. Veel mensen hebben last van doorligplekken (decubitus).. Dat ruikt ook niet erg prettig kan ik je vertellen).
Na die 6 weken worden ze naar huis gestuurd met krukken. Na een paar dagen moeten ze terugkomen om te kijken hoe het gaat en dr belasting langzaam op te bouwen.

Verder hebben we nog 2 mensen gezien met NAH (niet aangeboren hersenletsel) na een ongeluk. 2 jongens rond de 20 jaar schat ik in. 1 was er ernstig aan toe, volgens mij bevond hij zich in het vegetatieve stadium (wanneer iemand niet reageert en niet kan communiceren en incontinent is) het was erg hard om te zien.
Een vriend van hem was erbij en hielp ons om hem te mobiliseren(door bewegen). Dit is nodig omdat er heel veel spanning in zijn spieren zit ( MAS 3/4)
Als zijn benen en armen niet doorbewogen worden ontstaan er contracturen (gewicht kan niet meer optimaal bewegen en zit 'vast').
Op school heb ik geleerd altijd van distaal naar proximaal te werken en vooral langzaam te bewegen( omdat he anders nog meer spanning opwekt). Maar deze fysiotherapeut deed precies het tegenovergestelde! Ik was bang dat hij zijn been/arm/schouder zou breken! Met zoveel vaart, snelheid en kracht!! ( ik heb hem dit later uitgelegd maar ik ben er niet van overtuigd dat hij de volgende keer zijn werkwijze gaat veranderen).

Daarna gingen we naar de afdeling met kinderen die brandwonden hebben.
Erg zielig om te zien. 1 van de kinderen had brandwonden doordat zij door een ander kind werd geduwd in de keuken en het kokende eten/water over haar heen kwam.
Een ander verhaal; moeder ging even van huis om ingrediënten voor het eten te halen. Ze liet haar tweeling thuis. 1 van de 2 maakte kreeg een elektrische schok, het huis verging in as en 1 van de kinderen overleefde het niet.

We kwamen ook nog langs een kindje van 14 die de grote had van een 3 of 4 jarig kind. Ik heb nog nooit zulke dunne armpjes en beentjes gevoeld.
Het kind had de diagnose carebraal pulsy(ben er nog niet achter wat dat precies is). Het houd in dat het hoofd heel groot is en het lichaam heel klein. Het kindje kan zelf niet ophoesten en daardoor zat er heel veel sputum vast in zijn luchtwegen / longen. Ik heb geprobeerd het kindje te laten op hoesten maar het werkte niet. Ook de fysio's en de doktoren kunnen niks meer voor het kindje doen. Het had al dagen niet gegeten.

Zo zijn er nog meer patiënten die ik deze ochtend had gezien. Ik ben blij dat het steeds alleen een ochtend is want het is best heftig allemaal!

We waren bijvoorbeeld bij een patiënt terwijl een bij andere patiënt naast haar een gebroken pols/onderarm werd 'gezet' en in gegipst. De vrouw schreeuwde moord en brand. Het was hartverscheurend. Er werden geen verdovingsmiddelen gebruikt en de arm werd in een zwanenhals stand in gegipst ( wat nooit goed kan zijn).

Verder zijn de behandelingen in de oefenzaal opvallend (donderdag meegemaakt). Veel rugproblemen worden behandeld met massage, TENS of infrarood. Daarnaast krijgen de patiënt ook vaak oefening maar ik heb hier mijn vraagtekens bij. De oefeningen die ik tot nu toe heb gezien waren niet erg relevant.
shalina en ik hebben 1 patiënt zelf onderzocht en behandeld. Deze vrouw sprak geen Engels. Een van onze 3 mede fysiotherapeut collega's zei dat we aan de gang konden. Nou dat werkt echt niet zelfs niet met 'handen en voeten taal'. Dus gelukkig kwam een andere collega helpen om als tolk te functioneren.

Liefs Vera